Vorig jaar was voor mijn dochter de eerste kerst zonder haar vader, die 3 maanden daarvoor plotseling overleed aan een hartstilstand. Wat er in die periode daarna gebeurd is niet te beschrijven. Zo veel steun, liefde, aandacht en hulp hebben we gekregen van iedereen om ons heen. En we gaan verder, met een heel mooi besef..namelijk dat we niet alleen zijn. Toch is het voor een kind een eenzame weg die je inslaat als je je ouder verliest. Hoe graag je als moeder ook alle verdriet en zorg over wilt nemen, het is een weg die ze óók zelf af moet leggen. Achter de regenboog helpt kinderen/gezinnen om in contact te komen met lotgenoten en te delen met elkaar wat anderen nooit zullen begrijpen. Ik denk/hoop dat zij ook ooit die stap durft te zetten om er met anderen over te praten of te delen. De wetenschap dat ze dan terecht kan bij de kinderen/gezinnen die via achter de regenboog bij elkaar gebracht kunnen worden en gehoord worden is heel belangrijk voor mij als moeder.. Dit is de tweede kerst zonder haar vader en we zitten in thuisisolatie momenteel. Zij is nog niet per se geholpen met donaties aan achter de regenboog, omdat ze dat nu nog niet wil..maar door wat ik zie bij haar voel ik me genoodzaakt om een organisatie als deze te supporten..voor al die kinderen die in hetzelfde schuitje zitten en er wèl aan toe zijn. Want die kids hebben elkaar nodig..en daar speelt achter de regenboog een hele mooie belangrijke rol in. Ik wil daarin graag een steentje bijdragen. Doe je mee?